Bolu'da
İnsanın memleketine gidişi sanki özüne dönüşü gibi oluyor. Yani en azından ben her Bolu'ya gidişimde öyle hissediyorum, belki de o ana kadar İstanbul'un kalabalığından ve gürültüsünden kurtulmuşluğun bir sevinci ile.
Bolu'da sevdiğim iki güzel insan yaşıyor. Eskiden onlar benim büyümemi uzaktan izlerdi. O zamanlar biz İstanbul'da, onlarda Bolu'da yaşarlardı.. Şimdiyse ben onların yaşlanmalarını uzaktan seyrediyorum. Her sene memlekete kavuşma hissinden hariç, beni gerçekten sevdiklerini bildiğim o iki güzel insana kavuşacağımı bilmenin sevinci ve sıcaklığı kaplıyor içimi. Benim için Bolu onlara eş değerde.
Asırlara göğüs germiş koca çınarlar gibi, umarım biz de onlarınkine benzeyen bir ömür geçirebiliriz. Yaşlandığımızda birbirmizin yüzüne hala şimdiki gibi mutlulukla bakabiliriz. Sevginin yüceliğini anlamak için insan hep uzaklara bakmaya çalışır nedense, oysa o hemen yanı başımızdadır, tıpkı üstteki resimde olduğu gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder